Het is lente! Meteorologisch wellicht niet, maar terwijl ik dit tik zit ik in het zonnetje, met samengeknepen oogjes naar mijn beeldscherm te kijken. ‘Sluit de gordijnen dan’ denkt u nu wellicht, nou: Mooi niet! Er is eindelijk zon en daar geniet ik van, in voor- en tegenspoed! En daarnaast is de zonwering nog niet aanwezig in de opgeleverde aanbouw, daar wij nog in afwachting zijn op de juiste (lees: beste!) aanbieding van de verschillende aanbieders in zonwerende materialen.
Maar het is prachtig weer! Tuintje lag erbij als een middeleeuws slagveld. Telkenmale als we de herfstige wintertuin in keken zagen we een scene uit Braveheart ten toon gespreid. Dat was mede de aanleiding dat we zaterdag (eindelijk!) de tuin hebben aangepakt. In het zonnetje alle bladeren verzameld, de miljoenen ‘helikoptertjes’ op 1 hoop hebben geharkt, terrasstenen hebben gestapeld, bouwrestanten op 1 hoop hebben gegooid en dat alles in etappes richting vuilcontainer cq vuilstort hebben getransporteerd.
En van dat noeste werk geniet ik nu. Als ik dan toch over noest werk en genieten spreek heb ik een prachtig bruggetje naar gisteren (lees: Zaterdag 16 februari)… Twee dagen nadat commercieel Valentijn ons mannen weer uit gekleed had – ik stond bij de bloemist, serieus 4 helpende bloemisten, 8 mannen die een liefdevolle aankoop kwamen doen en de ene vrouw die binnenstapte kwam een ‘bossie’ bloemen halen voor … d’r moeder – mocht NIO aantreden tegen Dijkvogels uit Maasdijk.
Ik heb eens gekeken waarom Maasdijk eigenlijk Maasdijk heet. Geografisch is de ligging van Maasdijk inderdaad aan de Maas en gezien de naam is er in het verleden een stukje vernuftig Hollandse waterkering gemaakt. Alsof de dam een stukje eerder niet genoeg was, werd er voor de zekerheid ook maar een dijk gebouwd.
Nu hadden we vorige week aan onze studerende tegenstanders kunnen vragen of zij dit ‘technisch’ uit konden leggen, maar ik houd het er maar op dat men ook vroeger liever geen natte voeten wensten te hebben met hoog water.
Geschiedkundig vinden wij het volgende over de dijk van Maasdijk:
In de middeleeuwen was de Maasdijk een vissersgehucht. Het gebied wat behoorde tot de ’s-Gravenzandse buitengorzen, werd bedijkt in 1238. Vanaf de Noldijk bij Maasland tot de Kapittelduinen bij ‘s-Gravenzande werd er een dijk aangelegd. Gravin Machteld en haar zoon Willem hebben de aanleg van deze dijk, meestal Maasdijk genoemd, met eigen middelen bekostigd.
De Maasdijk vormde in de 13e eeuw de enige bescherming van de rivier de Maas. De bewoners waren de verplicht om vijftig roeden van de zeedijk te onderhouden.
Vissers gingen zich er vestigen en oefenden er hun werk uit en op en rond de dijk ontstond een gehucht. Het oudste deel van Maasdijk is het Honderdland, gelegen tussen de oude Maasdijk en de later aangelegde nieuwe dijk langs de Maas.
Een heuse Maasderby stond dus op het program: De Dam tegen de Dijk, de Stad tegen het Gehucht, de strijd der Maaswaterstuurders was AAN. De voorgaande ontmoeting nam NIO 2 de punten relatief eenvoudig mee naar Rotterdam Schiebroek, maar NIO 1 verloor in de Sporthal Maasdijk meer dan alleen punten. Reden tot revanche gevoelens en de derde zaterdag van februari was het moment om dat recht te zetten.
Traditie getrouw beten beide het tweede octetten het spits af. Met de vakantiegangers in de basis werd de jonge ploeg van Dijkvogels 2 bestreden. Reeds spoedig na het eerste fluitsignaal werd de eerste treffer aangetekend en ook de gelijkmaker liet ook weinig lang op zich wachten. Maar daarna namen de Schiebroekers spoedig afstand van hun opponent. Middels zakelijk spel, met hier en daar een frivoliteit, werd de tegenstander op het scorebord op achterstand gezet.
Echter bezit de selectie van de gasten een brede basis en met het inbrengen van vers fysiek bloed werd de intentie van de Dijkvogels coach (beter bekend als ‘Dijkvogelspotter’) kracht bij gezet. Hij wilde het tij doen keren in groenwit voordeel.
Daar waar een dam normaliter tegenhoud, stuurde de dijk best wat afstandsschoten door de drie-en-een-halve meter hoog gesitueerde gele mand. Dit bracht de spanning helemaal terug in de wedstrijd, zeker gezien het feit dat de gasten tot op 1 doelpunt verschil wisten terug te komen. Maar NIO heeft ook wissels, vers bloed werd 
ingebracht, de poppetjes werden verdeeld, de kaarten geschud en met de verse krachten werd de stand weer teruggebracht naar een veilige marge.
Met 16 – 12 vond de leidsman het wel welletjes, floot driemaal en hiermee werd de zojuist genoemde stand geëffectueerd en kon de 6e overwinning van het seizoen worden opgetekend. Met 10 punten leidt NIO 2 de middenmoot en ondanks de negatieve aanvangspositie is de vierde plaats stevig in handen.
Na dit goede voorbeeld was het de beurt aan het vlaggenschip van de Geelblauwen om de arena te betreden. Zoals eerder vermeld was de ploeg van coach Meulmeester de uitwedstrijd geëindigd met lege handen, een aversie tegen toeters tijdens wedstrijden en een volle ziekenboeg. Dat moest deze week even rechtgezet worden.
Gewapend met toeters op bank en tribune (to return the favor…) werd het duel aangevangen en NIO begon sterk. Er werd goed omgegaan met de fysieke dadendrang van de tegenstander en hoewel de Vogels makkelijker combinerend tot een kans kwamen, was het NIO die met degelijk spel de tegenstander met lange aanvallen de wil op legde. Mooi om te zien dat de drive aanwezig was en hoewel spelend met een aantal invallers de ploeg niet onderdeed voor een tegenstander die mee doet om de tweede plaats van de poule.
De arbiter had trouwens zijn handen vol aan alles was binnen de lijnen afspeelde. Maar deed dit keurig en consequent. Veel momenten van hectiek, spelers op de grond, herhaalde overtredingen, aan beide kanten werd er opgetreden. Duidelijkheid, ik kan het waarderen!
Uiteraard waren de vaak neerstortende vogels – citaat van de zaterdag was voor mij: ‘Blijf nou eens gewoon staan joh!’ – gebrand op een goed resultaat. Concurrent ADO had punten laten liggen, maar dat gold ook voor NIO die concurrenten Seolto en TOGO juist punten zag bijschrijven eerder op de dag. Er stond dus iets op het spel en beide ploegen vochten voor wat ze waard waren. Lees verder… →
Beste Lezer,
