Afgelopen zaterdag was het ein-de-lijk zover: De competitiejaargang 2018 / 2019 ging officieel aan!
Zo maar even willekeurig was hashtags die de NIO twitter had kunnen twitteren: #YOLO #Joepie #GAAN! #Winnen #zin’annn – is niet gebeurd, maar dat nam niet weg dat menig NIO ploegje aan de bak mocht en daar blij mee was. En dat aan de bak gaan gebeurde hoofdzakelijk op de eigen kunstmatige bakermat aan de Abeelweg te Rotterdam Schiebroek!
Uw webreporter was er niet de hele dag vandaar even de disclaimer dat de nu volgende zinnen pure scorebord journalistiek zijn – aangevuld met een hier en daar opgevangen kreet en/of zin. Want ik tracht mijn epistels wel te onderbouwen, want voor u als lezer is slechts de aangedikte waarheid goed genoeg…
Maar terug naar de seizoensouverture aan de Abeelweg.
In de tamelijke vroege uurtjes speelde NIO E1 en D2 tegen respectievelijk Maassluis E3 en Olympia D2. De E1 won met 6 – 2, daar waar de D2 de punten moest laten aan hun leeftijdsgenoten van Olympia. Deze vereniging uit Spijkenisse – Spikecity of Spaaikehnissuh in de volksmond – is stiekem de rode draad door de NIO thuisspeeldag. Maar daarover later meer…
Een andere rode draad dor de eerste NIO thuisspeeldag was arbiter Louwer. Onder zijn scheidsrechterlijke leiding werkte NIO B1 hun eerste competitiewedstrijd van het seizoen af tegen de B2 van korfbalvereniging Maassluis. Na het eerste fluitsignaal stroomde de aanwijzingen van de coachingstaff Montagne/vd Lee van de bank en binnen de lijnen werden deze woorden vertaald naar daden. En dat deed men zodanig dat de eerste punten bijgeschreven konden worden! Met 8 – 2 stapte de ploegen van het veld en kon arbiter de scheidsrechter van dienst even aan de AA en met de beentjes omhoog.
…dit was ook zo’n beetje het moment dat de scorebord journalistiek eindigt en de ‘aan den lijve ondervonden’ tekst begint…
Terwijl al dit sportieve geweld zich afspeelde op het NIO veld was ik nog rustig in de opstart modus thuis. Het inwonende minderjarige grut gunde hun meerderjarige huisgenoten wat extra slaap, waardoor er uitgeslapen kon worden tot maar liefst 08:24 uur! Daarna lekker ontbijten aan de campingtafel – we zitten in de rommel want er wordt uitgeverbouwd – en met het aansnijden van het eerste broodje zie ik buurcoach Rixt vertrekken voor de “uitwedstrijd” van NIO F1 bij WION (helaas 15 – 5 verlies).
Enige huishoudelijke verplichtingen later, begon er toch een gezond gevoel van spanning op te borrelen. Zo’n eerste wedstrijd heeft altijd wel wat… Kan de goede lijn van de voorbereiding worden doorgetrokken, is de kracht van de tegenstanders juist ingeschat, heb ik mijn voetbalkousen nou wel in mijn tas gedaan, gewoon van dat soort gedachtes en de daarbij horende spanningen.
En al in gedachte en gedurende de dagelijkse beslommeringen werd het ineens 11:58 uur… Kak! Zo laat al … ik moet om 12:15 uur influiten!
In alle haast op de fiets gesprongen, richting NIO getrapt en met nog ruim 6 minuten speling nog snel even op zoek gegaan naar een te lenen tijdsaanduiding (de mijne had ik namelijk in alle haast, doch niet voor het eerst in de oplader laten zitten). Mijn primaire slachtoffer in dit soort gevallen is over het algemeen arbiter Louwer, maar die had zijn klokkie zelf nodig voor zijn tweede fluitsessie van de dag: NIO A1 – OZC A1. Maar er was een alternatief voorradig: Een oud Hollandsche stopwatch werd uit de tas getoverd en met deze om de nek ging ik NIO A2 – Korbis A3 in goede banen lijden. Lees verder… →
